„U zbirci Jalova jesen, koju čini devet pripovedaka, u središtu Mihailovićeve pažnje je zlehuda ljudska sudbina, s njenim retkim srećnim trenucima i sveprisutnom, potmulom nesrećom s kojom se životi njegovih junaka često okončavaju. Pripovetka Mijandroš i Belja, o prijateljstvu, neuspelom braku, 'srećnim' danima samoupravljanja, s potresno dočaranom bolešću koja tragično raspliće sve Beljine nevolje, pravo je malo remek-delo. To važi i za ostale priče u knjizi – nostalgični, starovremski Kratki prikaz života na carigradskom drumu (priča o Ćupriji), Ćevapčići i pivo (upečatljiv kamičak Mihailovićevog voždovačko-dušanovačkog mozaika), groteskna Besmrtna ljubav Plave Drame, tužna Utopljenica, dirljivi Najbolji prijatelj, potresni Parioničar, general i islednik, pa u bojama prirode okupana Jalova jesen i šaljivi Sveti Petar spasava Srbe…“ Aleksandar Ilić

„Kao i Mihailovićeva ranija ostvarenja, i pripovetke iz zbirke Jalova jesen nose pečat 'stvarnosne proze', iako se više u prvi plan ne postavlja način govora koji upadljivo odstupa od standardnog jezika. Pripovetka iz ove zbirke Najbolji prijatelj osobena je za pisca po tome što govori o razdoru čiji politički i etički raspon pripovedač u prvom licu, blizak autorskoj poziciji, shvata tek nakon smrti svog crnogorskog sapatnika. Pripovetka ukazuje na to da psihički pritisak kome je narator posle logorskog zatvora izložen i koji preti da ga odvoji i od najbližeg okruženja, zapravo nikada nije iščezao iz njegovog života.“ Robert Hodel